Dag 14. Laatste dagje....

Vanmorgen lekker uitgeslapen, al ben ik dan nog steeds wel vroeg wakker, maar dat geeft niet. Ik lees mijn email en doe dingetjes op de ipad. Heerlijk! Dan nog even facetimen met mijn vader, die zit in Frankrijk bij de Mc D, hahaha, en mijn moeder is natuurlijk winkelen. (Van wie zou ik het toch hebben??)
Mijn vader maakt Sem wakker via het facetimen, dat is wel leuk wakker worden voor Sem. (Hij mist mijn ouders wel hier hoor)

Na het facetimen maken we een ontbijtje. En dan ga ik zelf nog even op pad naar verschillende winkels. De rest blijft rondom het zwembad vandaag.
Dus zo sta ik om 10.00 uur bij Fossil voor de deur, en kan ik eindelijk mijn missie volbrengen; horloge voor Mike en eentje voor mezelf. Ik had ze al gezien vorige week maar moest er nog even over nadenken en zeker weten dat deze de mooiste zijn natuurlijk!

Daarna ga ik nog even verder richting de Florida Mall, naar Barnes and Nobles, Ulta en Ross. Dan ben ik er klaar mee en heb het warm, ik rijd op mijn gemakje terug naar "huis" en geniet nog even van de fijne auto en het heerlijke rijden hier in Florida....ik zal het missen..

Thuis ligt iedereen een beetje voor pampus, ofwel op de bank ofwel op een bedje buiten. Ik ga gewoon lekker meedoen hahaha.

Vanavond gaan we weer bij de Golden Corral eten, dat was goed bevallen en Cora wil ons graag trakteren. Dankjewel Cora!

Hierna gaan we golfen, Sem wilde graag bij Pirate's Cove deze keer. (Zo doen we langzaam aan alle mini golf banen van Orlando ;-) )
Het is zoals altijd een echte competitie, geen genade en altijd leuk!

Uiteindelijk komen we na 18 banen bij het einde, en blijkt dat ikzelf gewonnen heb, op het nippertje Mike toch nog verslagen! Dat is voor het eerst!

We rijden naar huis en maken dan het meest vervelende klusje allertijden af: de koffers inpakken. Pfff wat een werk, vooral om het allemaal passend te krijgen, telkens schuiven met spullen om op het juiste gewicht te komen. Uiteindelijk lijkt alles erin te zitten en zijn de koffers zo goed als allemaal 23 kilo.

Tja, er zit niets anders op dan voor het laatst te zeggen: weltrustuh....